شعر
ده روش ساده برای درک معنای شعر
چند روش و تمرین ساده‌ی که به شما امکان می دهد معنای شعر را بدون کمک شخص دیگری تا اندازه‌ی بسیار خودتان بفهمید و پارچه شعر برای‌تان دل نشین شود :
۱ – شعر را درست بخوانید با تلفظ دقیق کلمه ها ، برای این‌کار نخست وزن شعر را در اثر چند گونه و چند ریتم خواندن پیدا می کنید.
۲ – وقتی وزن و ریتم شعر را یافتید ، آن را چند بار بخوانید تا با آن مأنوس شوید .
۳ – در قدم بعدی واژه‌های دشوار را از فرهنگنامه ها جستجو کنید و توجه به معانی مترادف کلمه ها بکنید ، و ببینید کدام معنا منظور شاعر بوده است.
۳ – شعر یعنی سخن خود را در بسته‌ی تصاویر و استعارات گفتن ، پس در بسته‌های تصویری دقت کنید.
۴ – در جهان‌بینی شاعر نیز پروا داشته باشید و درک آن بخشی از معنای شعر را برای شما سمت و سو می دهد.
۵ – در کنار معنای ساده و نمای ظاهری یک شعر به معنای نهفته ژرف آن نیز توجه کنید. در اشعار صوفیانه هر دو رویکرد در ذهن مرور کنید.
۶ – برای معنای شعر کلاسیک اوضاع اجتماعی و برخی رسم و رواج های زمان شاعر را بدانید. مثلاً وقتی بیدل می خوانید به خصوصیات زندگی مردم در هند آن زمان واقف باشید چون بیدل با استفاده از تمثیل‌ها و تصویرهای از محیط تصاویر خود را می سازد ، مثلاً جوانی که روغن‌دان را ندیده و همیشه روغن مایع را از بوطل مصرف کرده در درک این تصویر به مشکل بر می خورد.
تمتع گر همی خواهی به چرخ از راستی بگذر
که بی انگشت کج از کوزه روغن بر نمی آید
۷ – در شعر نو و غزل معاصر مشکل کم است ، معمولاً این شعر ها در تمامیت خود به یک موضوع می پردازد و بیشتر از ترکیب های تازه مانند دستان خود را در باغچه می کارم ، شما در این تصویر اهمیت دست را مبینید والبته می دانید که بخش بالای ویژه‌گی انسان در داشتن است ، با دست شما افکار تان را بر کاغذ می آورید پس در باغچه نیز می تپانید بکارید.
۸ – شماری تصویر ها در شعر ها بدون آدات تشبیه و استعاره شکل می گیرد که به آن مجاز می گویند ، پس این گونه مجاز ها را بشناسید مثلاً برای آدم شجاع شیر می گویند و برای شخص حیله‌گر روباه.
۹ – نام جاها واشخاص و شناخت از طبیعت نیز در فهم شعر کمک بسیار می کند.
۱۰ – درک‌تان از تصاویر به نسبت شعر کلاسیک و شعر معاصر تغییر پذیر باشد. بسیار امکان دارد که آبژه های قدیمی را شاعر امروز در دریافت تازه و تفکر امروزی به کار ببرد.
